|
August von Mackensen (1849–1945) – feldmarszałek niemiecki. W maju 1915 r. dowodził podczas przełamania frontu rosyjskiego pod Gorlicami. W sierpniu i wrześniu 1915 r. wojska dowodzone przez Mackensena zadały poważne klęski armiom rosyjskim pod Brześciem i Pińskiem, co spowodowało wyparcie Rosjan z terenów Królestwa Polskiego. |
|
| Victor Dankl von Kraśnik (1854–1941) – generał-pułkownik armii austro-węgierskiej. W sierpniu 1914 r. został wyznaczony na dowódcę 1. Armii, a w czasie I wojny światowej dowodził walkami w Galicji. Po wojnie pełnił funkcję przewodniczącego kapituły Orderu Marii Teresy. | |
| Hans von Seeckt (1866–1936) – niemiecki oficer. W 1914 r. dowodził atakującym w kierunku Paryża III „Brandenburskim” Korpusem Piechoty, później przekierowano go na front wschodni. Po zakończeniu Wielkiej Wojny i rozwiązaniu wojska cesarskiego zaangażował się w tworzenie nowego, apolitycznego wojska. | |
| Radko Ruskow Dimitrijew (1859–1918) – generał armii rosyjskiej, z pochodzenia Bułgar. Podczas Wielkiej Wojny dowodził m.in. 3. i 12. Armią rosyjską. We wrześniu 1918 r. został pojmany przez oddziały Gwardii Czerwonej i rozstrzelany w Piatigorsku wraz z innymi oficerami armii carskiej. | |
| Aleksiej Oleksiewicz Brusiłow (1853–1926) – rosyjski generał kawalerii. Od początku Wielkiej Wojny dowodził walczącą w Galicji 8. Armią. Jako dowódca frontu zaplanował i przeprowadził w lipcu 1916 r. udaną ofensywę na Wołyniu (tzw. ofensywa Brusiłowa). Od 1919 r. służył w Armii Czerwonej. | |
| Tadeusz Jordan-Rozwadowski (1866–1928) – Feldmarschalleutnant c.k. armii, generał broni Wojska Polskiego. W 1914 r. dowodził 12. Brygadą Artylerii w 12. „Krakowskiej” Dywizji Piechoty. Odegrał jedną z kluczowych ról w bitwie pod Gorlicami w maju 1915 r. Jeszcze w czasie I wojny światowej podejmował próby utworzenia armii polskiej. W 1918 r. został szefem Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. | |
