Trasa szlaku wiedzie od cmentarza żydowskiego (kirkutu) [1], zlokalizowanego przy ul. Słowackiego. Na cmentarzu zachowało się około 800 macew oraz mogiła zbiorowa, kryjąca szczątki Żydów pomordowanych w obozie za torami. W ostatnich latach wzniesiono w tym miejscu pomnik.
Najstarszy grób - z zachowanym jedynie imieniem Szymon - pochodzi z 1780r., natomiast ostatni pochówek - Dawida Eli Markowicza - odbył się w1942 r. Na nowej części cmentarza, po lewej stronie od bramy wejściowej zaczyna się kwatera przeznaczona dla kobiet, a po prawej kwatera dla mężczyzn. W załamaniu muru przed ohelem (niewielkim murowanym grobowcem)zaczyna się stara cześć cmentarza, gdzie znajdują się najbardziej interesujące macewy; nie ma tu podziału na część kobiecą i męską.
Kolejny punkt na trasie to centrum Trzebini [2],gdzie w okresie międzywojennym zamieszkiwała większość miejscowych Żydów. Przy Rynku znajdowała się wielka synagoga Szul (nie zachowana)oraz synagoga Kupiecka (przy obecnej ul. Piłsudskiego), widoczna po drodze do Dworu Zieleniewskich [3], gdzie znajduje się ekspozycja dotyczącą historii trzebińskich Żydów.
W centrum Trzebini okupant niemiecki zorganizował dla Żydów małe getto. Obejmowało ono teren między ulicami Ochronkową i Krakowską oraz część ulicy Piłsudskiego. W dniu 1.06.1942r. hitlerowcy dokonali na Placu Targowym selekcji miejscowych Żydów.Następnie skoszarowano ich w budynku starej Gazowni [4] przy obecnej ulicy Dąbrowskiego. Wkrótce młodych i zdolnych do pracy popędzono do getta w Chrzanowie. Pozostali zostali wywiezieni do obozu koncentracyjnego Auschwitz- Birkenau.
Szlak prowadzi następnie na teren dawnego obozu w Trzebionce [5], gdzie od 1942 r. istniały baraki, wzniesione dla robotników belgijskich,zatrudnionych przy rozbudowie rafinerii. W 1943 roku na ich miejsce prowadzono angielskich jeńców wojennych z obozu Lamsdorf w Łambinowicach (Śląsk). W 1944 r. niemieckie kierownictwo rafinerii zastąpiło ich więźniami z obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau.Obok tego miejsca wystawiono pomnik „Ofiarom Faszyzmu”.
Kolejny przystanek to miejsce po dawnym boisku sportowym [6] przy obecnej ulicy Pułaskiego, gdzie w dniu 14.09.1939 r. naziści rozstrzelali grupę 23 Żydów z Trzebini. Stąd trasa prowadzi pod wiadukt wzniesiony nad torami, gdzie w dniu 5.09.1939 r. dokonano zbiorowej egzekucji na schwytanych w łapance 87 Żydach (z Chrzanowa i Jaworzna) oraz 3 Polakach. Rozstrzelano ich pod skarpą kolejową [7] na miejscu nazywanym „popielnikiem” (wysypywano tam popiół z pieców węglowych).Dalej szlak prowadzi na teren dawnego obozu pracy „za torami” [8], gdzie od 1942 r. przebywało jednorazowo około 700 więźniów - Żydów przywiezionych z Francji, Węgier, Polski, Rumunii, Słowacji i ZSRR.Zmarłych lub zamordowanych więźniów wywożono na cmentarz żydowski w Trzebini, gdzie znajduje się ich zbiorowa mogiła (pochowano w niej około150 więźniów). Obóz zlikwidowano w 1943 lub 1944 r. a więźniów najprawdopodobniej zamordowano w Auschwitz.
W pobliżu znajduje się dworzec kolejowy,skąd w czerwcu 1942 r. odjechała w swoją ostatnią podróż – do obozu koncentracyjnego Auschwitz – grupa trzebińskich Żydów, uznanych przez hitlerowców za zbyt starych i chorych, a tym samym niezdatnych do pracy.